ΚΩΣΤΑΣ Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
«ΣΤΥΦΟΙ ΛΕΜΟΝΑΝΘΟΙ»
Από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη
Οδηγός για στοχαστικούς, ερωτευμένους και επίδοξους αυτόχειρες….
Δυναμική είσοδος ενός διακεκριμένου ιατρού ακτινολόγου
στο χώρο της συγγραφής
Με λόγο επιγραμματικό και στοχαστικό, σκωπτικό και υπαινικτικό, αλληγορικό και αποφθεγματικό, που ανάλογος δεν συναντάται στο ...σύγχρονο, ελληνικό, εκδοτικό τοπίο, ο Κώστας Π. Παναγιώτου, στο πρώτο του συγγραφικό πόνημα που έχει τίτλο «Στυφοί Λεμονανθοί» και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, καταθέτει αιρετικές συχνά απόψεις και σκώμματα για την ανθρώπινη περιπέτεια, σε όλα της τα μεγαλεία και τα χάσματα. Πνεύμα ανήσυχο, οξύ και καυστικό, χωρίζει το βιβλίο του σε ενδιαφέρουσες ενότητες, στις οποίες συμπυκνώνει μέσα σε εύστοχες, δεικτικές φράσεις, το μακρόχρονο απόσταγμα της εκ βαθέων παρατήρησης του, σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και μέσα μας.
Μιλώντας, ανάμεσα σε άλλα, «περί έρωτος», «περί γυναικών», «περί αθλιότητας», «περί αυτοκτονίας», «περί πολιτικών», «Περί Θεού και Ιερατείου», καταγράφει, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με εφηβική οργή, ή αιτιολογημένη απαισιοδοξία, «αλήθειες που πονάνε», όπως τιτλοφορεί τη δική του εισαγωγή στο βιβλίο του Κώστα Π. Παναγιώτου, ο πρύτανης της ελληνικής δημοσιογραφίας Χρήστος Πασαλάρης. Αν εξέλειπαν οι πολιτικοί, το Ιερατείο και οι πνευματικά οκνηροί από τον κόσμο, η ζωή μας θα αποκτούσε ξανά το νόημα της, πιστεύει ο συγγραφέας. Φύση περιπαικτική εξ απαλών ονύχων, λάτρης του αφοριστικού λόγου και του σκώμματος, με ιδιαίτερη έμφαση στη στιχοπλοκή και αδυναμία στο φύλο που «εξοντώνει» δηλαδή τις γυναίκες, ασχολείται, όταν έχει ελεύθερο χρόνο, με την Ιατρική. Εξετάζοντας 3.000 ασθενείς κατά μέσο όρο κατ έτος, έχει την ευχέρεια να εμβαθύνει στην ανθρώπινη φύση, την οποία αναλύει με την ιδιαίτερη κριτική ματιά που τον διακρίνει.
«Πλημμυρισμένο από μοναδικούς στοχασμούς, αφορισμούς και σκώμματα είναι το νέο βιβλίο του φίλου Κώστα Παναγιώτου, διακεκριμένου ακτινολόγου, διευθυντή του ΕΣΥ και γόνου παλιάς ιατρικής οικογένειας», γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης στην εισαγωγή του. «Όσο μελετούσα σελίδα προς σελίδα αυτό το βιβλίο, τόσο περισσότερο συμφωνούσα με το συγγραφέα, ιδιαίτερα στους κάπως απαισιόδοξους στοχασμούς του. Και τόσο περισσότερο ανακάλυπτα ότι πίσω από κάθε λέξη του, μέσα σε κάθε φράση του, κρύβεται πλούσια γνώση, σφαιρική, κουλτούρα, αγνή ειλικρίνεια, σπάνιο ήθος. Αρκεί να σημειώσω ότι στο αντίτυπο που μου έστειλε δεν είχε ούτε το όνομα του, ούτε καν τα βιογραφικά του στοιχεία. Αυτή ακριβώς η απροσποίητη σεμνότητα, η περιφρόνηση προς το θάνατο και η αδιαφορία για το χρήμα είναι ακριβώς οι αρετές που ζητάμε εμείς οι παλιοί λειτουργοί του Τύπου από τους εκκολαπτόμενους δημοσιογράφους φοβάμαι εις μάτην!...»
«Ψηλαφίζοντας την «άνω και κάτω κοιλία» της σημερινής κοινωνίας, ο σοφός ακτινολόγος γράφει στις σελίδες του βιβλίου του «αλήθειες που πονάνε», όπως ο ίδιος πονάει που η ζωή όπως λέει, «είναι πολύ σύντομη για τα όνειρα μας και αδυσώπητα παρατεταμένη για τις τραγωδίες μας…», καταλήγει ο Χρήστος Πασαλάρης.
“Χρόνια πλανιέμαι στους λειμώνες του πνεύματος με πρώτη μου μεγάλη λογοτεχνική αγάπη την ποίηση», γράφει ο ίδιος ο Κώστας Π. Παναγιώτου, αναφορικά με το πρώτο του βιβλίο. «Όταν όμως ήρθε ώριμη η στιγμή να καταθέσω την δική μου πνευματική μαρτυρία, έστω και αν οι επιδόσεις μου στην στιχοπλοκή είχαν φανεί από πολύ νωρίς στη ζωή μου εξωτερίκευσα αυτά που άρμοζαν περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία μου. Σκώμμα, ανατροπή, οξύαιχμη κριτική των καταστάσεων της ζωής, αλλά και περιδίνηση στο σκοτάδι σε λόγο βεβαίως επιγραμματικό, αμφίσημο και παιγνιώδη κατά τα διδάγματα των μεγάλων αυτού του λογοτεχνικού είδους όπως ο Λα Ροσφουκό , ο Σοπενχάουερ, ο Νίτσε, ο Όσκαρ Γουάιλντ, ο Αμπρουάζ Μπιαρς ο Σιοράν, και άλλοι”.
Μιλώντας για την διττή ιδιότητα του ιατρού-συγγραφέα, ο Κώστας Παναγιώτου επισημαίνει: «H άσκηση της Ιατρικής δεν περιορίζει κατ΄ ουδένα τρόπο έναν λειτουργό της από το να καταθέσει γραπτώς, όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, τα βιωματικά του φορτία, με την ιδιαιτερότητα της καθόλα πνευματικής του συγκρότησης, αρκεί βεβαίως να ενυπάρχει ο δαίμονας εκείνος, που διακατέχοντας τους εμπλεκόμενους σε κάθε μορφή τέχνης ,καθιστά δυνατή την αποτύπωσή της. Θα πρόσθετα δε πως όχι μόνον δεν τον περιορίζει αλλά πως η επί μακρόν επαφή του με τον πάσχοντα άνθρωπο εμπλουτίζει αυτά τα βιωματικά φορτία και προικίζει τον δημιουργό με μια διεισδυτικότερη ματιά, με ένα πιο οξυμένο αίσθημα της τραγικής ουσίας της ζωής…»
Σας παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα σε επιγραμματικό λόγο από το βιβλίο του Κώστα Π. Παναγιώτου «Στυφοί λεμονανθοί»:
- Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα όνειρά μας και αδυσώπητα παρατεταμένη για τις τραγωδίες μας…
- Όσα τσεκάπ και αν κάνεις, η μοίρα θα σε περιμένει υπομονετικά με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο βάθος ενός σκοτεινού δρόμου…
- Πέφτοντας σ΄ έναν γκρεμό το οδυνηρότερο δεν είναι τι θα συναντήσεις όταν θα φθάσεις κάτω, αλλά η απουσία των φίλων κατά την κατακρήμνιση…
- Οι άνθρωποι της νύχτας και οι πολιτικοί εφάπτονται σε ένα κοινό σημείο:τους ενοχλεί το φως…
- Όλοι διατηρούμε μέσα μας σκοτεινά υπόγεια. Αρκεί κάποιος ν΄ανάψει το φως για να εξαφανιστούν πανικόβλητοι οι γύρω μας…
- Όταν προσπαθείς να μαζέψεις τα κουρέλια σου τι τις θες τις ψηλές γόβες…
- Η μοναξιά είναι σαν ένα πηγάδι. Όσο πιο βαθύ τόσο πιο πνιγηρό. Χαρά στους που το σφράγισαν…
- Ψάχνουμε να βρούμε συνοδοιπόρους στη μοναχική νυχτερινή μας περιπλάνηση. Κι αλίμονο, αντικρίζουμε την αυγή σχεδόν πάντα μόνοι…
- Μια παραίσθηση το τρενάκι της ζωής… Τυχεροί αυτοί που κατάφεραν και πήδηξαν εγκαίρως έξω…
- Όταν τα μέσα σου είναι ματωμένα, μη ζητάς σκοινί για ν΄ απλώσεις μπουγάδα…
- Ηρεμήστε! Η βλακεία δεν έχει συμπεριληφθεί ακόμα στα ποινικά αδικήματα!
- Είχε καταφέρει το ακατόρθωτο! Να είναι συγχρόνως κρετίνος και κακοήθης!...
- Μέσα από την κατάθλιψή του ο προικισμένος έχει εκλάμψεις πνευματικού μεγαλείου. Ο βλάκας απλώς βογγάει..
- Στο προσκέφαλο ενός παιδιού με λευχαιμία οποιαδήποτε αναφορά στον Θεό είναι απελπιστικά ανεπίκαιρη…
- Τον έρωτά μου και μία καλύβα… Κι εκείνος τη διόρθωσε: τον έρωτά μου και χωρίς καλύβα…
Τελικά ο Κώστας Π. Παναγιώτου, κατέθεσε: Υπέροχα σοφές,
μοναδικά βαθιές,
καταλυτικά αληθινές,
ανησυχητικά μεταφυσικές,
προικισμένα μεγαλειώδεις,
ανατρεπτικά λατρευτικές (ως προς τις γυναίκες),
ουσιαστικά αιρετικές,
ανατριχιαστικά σκιερές,
αλλά τελικά τόσο φωτεινές σκέψεις, για εκείνους που μπορούν να ανακαλύπτουν την αχτίνα στα πιο δύσβατα σοκάκια της πνευματικής περιπλάνησης.
ΣΕΛΙΔΕΣ 206, ΤΙΜΗ 12 ΕΥΡΩ.