Ο εικαστικός των φτωχών υλικών και των «χωρο-πινάκων»

Έφυγε χθες το βράδυ, σε ηλικία 83 ετών, ένας μεγάλος εικαστικός με διεθνή αναγνώριση, ο Βλάσης Κανιάρης. Ο Βλάσης Κανιάρης γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα. 

Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία όμως ...
εγκατέλειψε μετά το θάνατο του πατέρα του για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Δούλεψε κοντά στον Γ. Τσαρούχη, δημιουργώντας σκηνογραφίες -έκανε μάλιστα και τα σκηνικά για τη «Στέλλα» του Μιχ. Κακογιάννη.

Από το 1956 ώς το 1960 έζησε στη Ρώμη, όπου παρακολούθησε μαθήματα σκηνογραφίας, ζωγραφικής και τοιχογραφίας στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης. Το 1958 παρουσιάζει στον «Ζυγό» την πρώτη ατομική έκθεση, με τη σειρά «Από την καταστροφή στα ανθρακωρυχεία της Μαρσινέλ του Βελγίου», και το 1959 αρχίζει να δουλεύει πάνω στα έργα που θα αποτελέσουν τη σειρά «Τιμής ένεκεν στους τοίχους της Αθήνας 1941-49». Εχει απομακρυνθεί από το καβαλέτο και το τελάρο και τα έργα του εκτείνονται στις τρεις διαστάσεις, με σιδερένιες ράβδους να τα διαπερνούν.
Στα τέλη του 1960 εγκαθίσταται οριστικά στο Παρίσι, πραγματοποιώντας εκθέσεις στη Γαλλία, αλλά και στη Γερμανία και στο Βέλγιο. Το 1964 εκθέτει, στις «Τρεις προτάσεις για τη νέα ελληνική γλυπτική», μαζί με τους Δανιήλ - Κεσσανλή, τις πρώτες κατασκευές με πραγματικά υλικά και αντικείμενα, στο πλαίσιο της Μπιενάλε της Βενετίας.

Το 1969 επιστρέφει για λίγο στην Αθήνα και πραγματοποιεί στη «Νέα Γκαλερί» την έκθεση «Γύψοι και γαρίφαλα» με τόσο ξεκάθαρη αναφορά στο καθεστώς των συνταγματαρχών, που τον ανάγκασαν και πάλι να εκπατριστεί.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 εγκαθίσταται στο Βερολίνο και δουλεύει τους «Μετανάστες», που ταξίδεψαν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Το 1976 εκλέγεται καθηγητής στην έδρα Ζωγραφικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου θα παραμείνει ώς το 1996.

Το 1980, στο παλιό παγοποιείο του Φιξ παρουσιάζει τη σειρά του «Helas, Hellas - Αλίμονο, Ελλάδα» που είχε το χαρακτήρα αναδρομικής έκθεσης. Το 1988 εκπροσωπούν, μαζί με τον Νίκο Κεσσανλή την Ελλάδα στην 43η Μπιενάλε με θέμα «Βορράς-Νότος». Το 1999 η Εθνική Πινακοθήκη τού αφιέρωσε αναδρομική έκθεση, ενώ το Νοέμβριο του 2009, ο καλλιτέχνης τεμάχισε ένα έργο του από τη δεκαετία του '80 με διαστάσεις 2,5 x 10 μέτρα και το μοίρασε στο κοινό, με το συμβολικό τίτλο «Αντίδωρο»...