Έτσι, μπορεί η οικονομική κρίση, η εφορεία και οι νέες μέθοδοι της, η απαγόρευση του καπνίσματος και άλλες σοβαρές παράμετροι, να έχουν κλείσει τα νυχτερινά κέντρα και να επιτρέπουν στα εναπομείναντα να λειτουργούν μόνο τα Σαββατοκύριακα, τα θέατρα όμως- και ιδιαίτερα τα Κρατικά και ορισμένα ΔΗΠΕΘΕ- ειδικά στις επαρχιακές πόλεις, παρουσιάζουν τους τελευταίους μήνες εντυπωσιακή άνοδο και των δραστηριοτήτων και του «εκφρασμένου» ενδιαφέροντος του κοινού, καθώς και του αριθμού των εισιτηρίων τους.
«Η πόλη-Θεσσαλονίκη, κάνει επιτέλους αυτό που έκανε- από ιδρύσεως του Θεσσαλικού Θεάτρου- η Λάρισα. Στηρίζει το θέατρο της», ισχυρίζεται ο πολυπράγμων Σωτήρης Χατζάκης- ευτυχής φέτος με την εντυπωσιακή επιτυχία της «Λωξάντρας» του, που σε έναν μήνα παραστάσεων συγκέντρωσε περισσότερους από 25.000 θεατές στο ογκώδες Βασιλικό Θέατρο, αλλά και του Μπρεχτικού «Πούντιλα» (Στο θέατρο της ΕΜΣ), που ακολουθεί με 13.000 θεατές, αριθμούς απροσέγγιστους τα τελευταία χρόνια.
Την εισπρακτική επιτυχία του ΚΘΒΕ, αλλά και ορισμένων ΔΗΠΕΘΕ (όπως αυτά της Λάρισας και των Σερρών, που παρουσιάζουν εντυπωσιακή άνοδο των εισιτηρίων τους και υπερδραστηριότητα τους τελευταίους μήνες) εζήλωσαν και πολλοί ιδιωτικοί θίασοι εξ Αθηνών, που εγκαταλείπουν άρον-άρον το υπερδιογκωμένο θεατρικό κέντρο και κατευθύνονται στις συγκεκριμένες θεατρικές «πιάτσες» της επαρχίας, προκειμένου να «κλέψουν» μέρος του θεατρικού ενδιαφέροντος- και των εισιτηρίων- από τους θεατρικά στερημένους, αλλά και με ξαναγεννημένο θεατρικό ενδιαφέρον, κατοίκους τους.
«Ο προγραμματισμός, η σωστή και έγκαιρη οργάνωση των παραστάσεων- είτε πρόκειται για παραγωγές του ίδιου του θεάτρου, για συμπαραγωγές ή για μετακλήσεις- η ηθελημένη στροφή στο ελληνικό έργο- καθώς ο κόσμος επιθυμεί να ακούσει θεάτρο στη γλώσσα και στη «λογική» του- αποτελούν μέρος των αιτιών για τη στροφή των ανθρώπων της πάσχουσας ελληνικής επαρχίας στο θέατρο. Αν όμως το μοναδικό μας ενδιαφέρον είναι το ταμείο μας και το … γέμισμά του, αν οι προσπάθειες δεν αποβλέπουν σε βάθος χρόνου, φοβάμαι πως όλος αυτός ο ενθουσιασμός- διοργανωτών και θεατών- θα αποδειχθεί ένα υπέροχο βεγγαλικό.
Ο ενεστώς χρόνος πάντα ενθουσιάζει, ο μέλλων όμως είναι γοητευτικότερος», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, Θοδωρής Γκόνης.Η εικόνα δεν είναι ιδανική σ΄ολόκληρη την επαρχία. Ούτε «ένας κούκος»- έστω κι αν αυτός ονομάζεται «Λωξάντρα» ή «Ιοκάστη»- φέρνει τη θεατρική άνοιξη, εν μέσω οικονομικού "χειμώνα".
